donderdag 7 maart 2013

Dag 35

WAT EEN (en sorry voor mijn taalgebruik) STRONTDAG !

Na een hele dag weg en weer getsjool op mijn werk was ik zooooo blij dat ik naar huis mocht. Tot ik mijn oudste dochter ging afhalen?! Ze had in de speeltijd gevallen op haar duim en die zat dubbel dik en bontblauw !! De juf heeft er nogthans ijs opgelegd, wist ze te vertellen! Da kind had geen ijs nodig, ze had een spoedopname nodig. Een telefoontje naar de mama toen het net gebeurd was, was niet nodig, nee, ze liet haar gewoon nog een uur zo verder zitten. Sorry hoor, maar dat maakt mij boos!
Wat mij ook boos maakt is dat je om 16u30 toekomt op spoed en dat dit moet duren tot 19u30 eer ze weten dat die duim gebroken is. En daar zit je dan, in de wachtzaal van spoed, met een kind da pijn heeft en met een afspraak die ik zag in het water vallen. Schoonste van al, mijn taak als assistente van Marie ange op de donderdagcursus van Wevelgem.... helemaal in het honderd! En wat dan nog het ergste was, ik kon niemand bereiken, had geen enkel gsm nr en kon dus niet verwittigen dat ik er onmogelijk kon geraken.
Ook langs deze weg Marie Ange, 1000x sorry dat ik er niet was, maar ik kon er echt niets aan doen.

Mijn dagplanning:
ontbijt:
30gr special K (3)
250ml magere melk (2)

middagmaal:
2 boterhammen (4)
1kl boter (1)
1 schelletje ww kaas (2)
gekookte snijboontjes
dressing 1 el (1)

avondmaal:
is niets van in huis gekomen!

tussendoortjes:
2 appels
1 yoghurt 0% (1)

Tjah, ik weet dat ik niet aan mijn punten ben gekomen van vandaag, k'zal morgen beter mijn best doen, sorry
Nu gaak naar mijn bed, bekomen van alle emoties!
Hopelijk tot morgen lieve menskes

2 opmerkingen:

  1. ohh je had echt een baaldag! Nu kop op vandaag zal alles beter gaan :). Hoe gaat het met de dochter? Hopelijk niet te veel pijn?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik begrijp je ergernis! Ooit kwam mijn oudste zoon (11) al wenend (ik spreek van 25 jaar geleden) te voet thuis van school met een gebroken sleutelbeen. Hij was gevallen tijdens het turnen...Meestal waren wij het met de leerkrachten eens maar toen heb ik toch een hartig woordje gehad met de directeur! Eén blik op mijn zoon en ik had de diagnose zelf gesteld - je kon het zo zien!

    BeantwoordenVerwijderen